Ellen stond met twijfels aan de start van de Wereldbekermanche in Fiuggi, want maagproblemen dreigden roet in het eten te gooien. Toch slaagde ze erin om de belangrijke kopstart te nemen en als eerste het riskante parcours aan te vatten. Maar haar lichaam zeurde naargelang de wedstrijd vorderde meer en meer tegen.
‘Ik heb even moeten overgeven’, legt ze uit. ‘Mijn maag heeft waarschijnlijk iets niet goed verteerd en ik vertrok met een opgeblazen gevoel dat alleen maar erger werd. Ik verloor daardoor snel posities en ik wist niet goed wat ik moest doen: stoppen om mijn maag te ontlasten of doorrijden. Nadat er alles uit was, ging het terug beter. Ik heb de schade nog kunnen beperken.’
Ellen weigert haar zevende plaats te wijten aan de opspelende maag. ‘Dan was het eerder door het lastige parcours. Op sommige stroken was het ongelofelijk moeilijk om überhaupt recht te blijven. Zeker met mijn fragiele enkels. Ik heb niet minder risico’s genomen dan normaal, want het gevaar schuilde achter iedere hoek. Gelukkig heb ik niets overgehouden aan mijn drie schuivers.’
